Görüşmeyeli bayaa uzun zaman oldu be sevgili deliğim. Biliyorsun ben biraz maceracı bir solucanım kendi deliğime öyle sık sık geri dönmüyorum. Neyse bak şimdi dinle başımdan çok şey geçti anlatacak bir yığın şeyim var.
İlk maceramdan başlıyım en iyisi; Uzun bi süre önce yakınlarımızda dolaşan başka bir solucan deliği vardı belki hatırlarsın. Merakıma yenik düşüp içinde ne var diye bi ziyaret ediyim dedim. Yolun başı gayet güzel gözüküyordu sanki bir kız gezisine çıkmış gibiydim etraf papatya doluydu. Fakat delikte ilerlemeye devam ettikçe yol papatyalar yerini güllere bırakmaya başladı. Az daha ilerledikten sonra başka bir solucan gördüm etrafı dikenlerle kaplı "Deliğin sonuna kadar benimle gelir misin?" dedi. Bende teklifini kırmayıp kabul ettim. Fakat ilerledikçe yoldaki güller yerini sadece dikenlere bırakmaya ve daralmaya başladı. Artık her adımda dikenlerden kurtulmak iyice zor oluyodu hem etraftaki dikenler hemde solucanın üstündekiler canımı yakmaya başlamıştı. Bir süre daha bu acıya dayandıktan sonra "üzgünüm ama ben bu acıya daha fazla dayanamıyacam" diyip koşarak delikten dışarı adımımı attım. Hoş çıkarken de bir kaç güzel diken saplanmadı değil :)
Tam sana doğru gelirken başka bir delik gözüme çarptı ve uğramadan geçmek istemedim. Deliğin dışı kimyasal atıklarla doluydu. Gene merakıma yenik düşüp acaba içerde yaşayan var mıdır diye içeri daldım. Azıcık ilerledikten sonra kimyasal atıklar yüzünden yara bere içersinde başka bir solucanla karşılaştım. Ona "benimle gelir misin ?" dediğimde önce yüzünü astı çünkü hayatını sürdürdüğü bu yer ne kadar ona zarar vermiş olsa da burası onun eviydi. Fazla ısrar etmeyip deliğin dışına çıktık. Bir gün onu dışarda bekledikten sonra deliğin başında gözüktü ve "Elbette seninle gelirim" dedi.
Fark ettiğin üzere yanımda birisi daha var sevgili deliğim o şu an uyuyo ama olsun bundan sonra sana başımdan geçenleri anlatırken yalnız kalmıyacağım. Ben şimdi onun yanına uyumaya gidiyorum. Yeni bir günde görüşmek üzere.
