Mutluyken mutsuz olabilme durumu

Her yazıya başlamadan mutlaka bi tıkanma yaşarım: "Bu seferkine nasıl bir giriş yazsam" "nasıl bir gelişme içersin" "nasıl bağlasam" vs şeklinde. Şimdide bu dertten muzdaribim ama büyük bir ihtimale saçmalama şeklinde devam edicek. 

Hoş esasında yazarak anlatmak istediklerimi başlk gayet bir şekilde özetliyor ama bunları dahada açma isteği duyuyorum. Bir yere bunları kusup rahatlama isteği içinde bulunuyorum. 

Şu an yeni bir şoför tarafında görüşme içersindeyim yolun belli olmayan bir kısmını yolcu koltuğunda geçirmek için. Fakat biraz garip oluyor çünkü hiç tanımadığım bir şoförle tanışmayalı hatta uzun süre bir süre yoldan geçen bir araba olmadığı için afallamışım haldeyim az. Farkında olmadan o kadar yalnız kalmışım ki şimdi garip geliyor bazı şeyler ama yavaş yavaş alışmam lazım buna, çünkü yürümekten yoruldum hele bu uçsuz bucaksız yol söz konusu olunca insan ister istemez yanında en azından konuşabileceği birisini arıyor..

Görüşmenin iyi geçip bir anlaşma sağlanacağından ne kadar umutlu olsamda, her iyi şeyin içinde bir gram kötülük vardır mantığından dolayı bu umutlu ruh halimin içersindeki umutsuzluk can sıkıyor ara ara..

Neyse artık olumlu düşünüp karara bakıcam artık şu an boşu boşuna kendimi hırpalamaya gerek yok..

Ulan benim bi blog'um vardı be?

Forever meh modundan gezmekten sevgili meh.'imi unutmuşum yahu çok ayıp etmişim. Her ne kadar da bu yazıyı ben kimilerinin gözüne sokmadıktan sonra ilk ve tek okuyucu ben olacam ama neyse elbet birilerinin gözüne sokucam o kesin.

Ben en son girdimi girdim gireli çok şey oldu lan hayatımda, for example sosyolojiden çaktım. Böyle kocaman bi F var başarı durumunda. Bu da yetmezmiş gibi sevgili yeni yönetmeliğimiz sağolsun yaz okulu zorunluluğu gibi saçma salak bir şeyden bahsediyor. En kısa zamanda okula gidip şu işleri bir açıklığa kavuştursamda bahar yarıyılına bi oh çekerek geçsem çok şukela olacak.