Catch Without Arms

TTS'e yazmış olmama rağmen bir eksiklik hissi içimi bırakmamaya devam ediyor. "olmadı o kadar kısa yazmak", "o şarkı bu kadar basit özetlenemez" diyor içimdeki bu garip his. Böyle bir şarkı dinlemeyeli bayaa uzun zaman olmuş demek ki anlaşılan. Belki de şarkıda bahsedilen, daha çok hissedilen desem daha iyi olacak. O eziklik ve çaresizlik durumu, bunca zamandır içime oturmuş ne kadar "o" kişi olamama sıkıntısı varsa hepsini o kadar güzel dile getiriyor ki yazdıklarım bir türlü beni tatmin etmiyor tam anlamıyla.

Büyük bir ihtimalle bu yazıda tam anlamıyla istediğimi veremiyecek ama yazmak istiyorum. Anlamsızca geçmişimle ilgili şeyler yazmak, saçmalamak, sövmek, hatta bunları her yere yazıp rezil olmak istiyorum. En çok koyanı da etrafımda "o" kişiye ait insanları görmek belki, salak saçma bir şekilde "Niye ben değil de onlar?" diye triplere giriyorum. Anlam veremiyorum kendime. Geçmişe dönüp baktığımda "Nerde yanlışım var?" diye kendime soruyorum ve her defasında bir cevap bulamamak beni deli ediyor.

Belki yapımda yok, belki böyle bir şeye hiç sahip olamıyacam hep böyle mal mal çocuk triplerine girip ağlamaya devam edicem. Bilmiyorum ne yapıcam, ne edicem. Hele ki bu sıralar mutlu olmama rağmen böyle bir ruh haline girmiş olmam bile bir saçma durum. Fakat buna rağmen bir yenilgi daha kaldırır mı bu bünye cidden bilmiyorum. Şimdi bunları dememe rağmen nasırlaşmış duygularımdan dolayı da "gene siklemiyeceksin arhan" diyorum kendi kendime.

Saçmalıdığımın süper bir şekilde farkındayım ama metafor kullanmadan, bazı şeyleri gizlemeden yazmak, içimden atmak istiyorum her ne kadar bir anlam ifade etmeselerde okuyacak kişilere.

Neyse artık... diyeceğim son bir şey var sonrada o güzel sözleri buraya kopyalayıp bu yazıyı noktalayacağım. Beni bu hale getirmiş olan, yayında ve yapımda emeği geçenlere sonsuz "teşekkürlerimi" sunarım.

"I'm not your star
I'm not that beam of light
Here to save your life
Oh no"